کاظم بهمنی

غم مخور معشوق اگر امروز و فردا می کند شیر دوراندیش با آهو مدارا می کند زهر دوری باعث شیرینی دیدارهاست آب را گرمای تابستان گوارا می کند جز نوازش شیوه ای دیگر نمی داند نسیم دکمه ی پیراهنش را غنچه خود وا می کند روی زرد و لرزشت را از که پنهان می کنی؟ نقطه ضعف برگها را باد پیدا می کند دلبرت هر قدر زیباتر، غمت هم بیشتر پشت عاشق را همین آزارها تا می‌کند از دل همچون زغالم سرمه می سازم که دوست در دل آیینه دریابد چه با ما می کند نه تبسم، نه اشاره، نه سوالی، هیچ چیز