شاعر؟

در دشت‌هاي استجابت هوي من باش
يعني بيا صياد من... آهوي من باش
بي‌مهرة ماري پر از رمل و پر از جفر
جادوي من جادوي من جادوي من باش
پرپر زدم در كوچه‌هاي بي‌پرستو
بالي ندارم، شانة گيسوي من باش
مجروح و خسته، زخمي و پير و زمين‌گير
بگذار برخيزم، بيا زانوي من باش
شهدي نمي‌جوشد از اين انبوه‌ِ اندوه
زنبور كوهي مي‌شوم، كندوي من باش
شمشير تبريز نگاهت را برقصان
چرخي بزن! در جنگ روياروي من باش
من خون اسماعيل را در چشم دارم
آماده شد قرباني‌ات، چاقوي من باش
هرگاه مي‌خندم، سمرقند لبم شو
در خشم اما كوفة ابروي من باش
عمرم اگر كوتاه شد، بختم بلند است
چشمم اگر بيمار شد داروي من باش
هرچند تنها بقچه‌اي از شعر دارم
در حجلة دلواپسي بانوي من باش