شیرینی لبهای تو بد نیست برایم... گور پدر دکتر و تشخیص دیابت...
ای زندگی بردار دست از امتحانم چیزی نه میدانم نه میخواهم بدانم...
وای از آن روزی که "خودخواهی"، گریبانگیر شد...
خسته ام جانا از این زندان که نامش زندگی است...
مجنون به نصیحت دلم آمده است بنگر به کجا رسیده دیوانگی ام...
من که یوسف نیستم تا بگذرم از دیدنت تا به سمتم رو کنی آغوش را وا می کنم ...
میشود پیشانی ات بوسید و ازلبها گذشت...!؟ مومن از قم بگذرد تا جمکران هم میرود ...
فکر یک بوسه ی شیرین ز لبت کشت مرا حرفهای هوس انگیز شبت کشت مرا ...
سعدیـا گفتی که مهرش می رود از دل ولی مهر رفت و ماه آبـان نیز آرامم نکرد..
ساده ای لیلی جان... اینجا مردها با یک کلیک روزی هزار بار عاشق می شوند...
نام تو مرا همیشه مست می کند...
لب باز کرده ای که نصيحت کنی و من دارم به شاهکارِ لبت فکر می کنم!
خدایا . . . قسمت و حکمت بماند برای آنها که درکش میکنند . . . برای من نفهم فقط معجزه کن.
دگر اینها گذشت از ما!
میان این شلوغی ها، دلم یک بوسه میخواهد... تمارض کن به غش کردن، نفس مصنوعیت با من...
زخم من با زخم های تازه بهتر می شود خاطراتت را بیاور حالم اصلا خوب نیست...
من پخته ترین زاهد این شهر نبودم؟ ناگاه به یک خنده شدم خام عزیزم!..
در دلم خواستن مرگ کسی نیست ولی کاش هرکس به تو دل بست بیاید خبرش...