یغمای جندقی

نگاه کن که نریزد دهی چو باده به دستم فدای چشم تو ساقی به هوش باش که مستم کنم مصالحه یکسر به صالحان،می کوثر به شرط آنکه نگیرند این پیاله زدستم ز سنگ حادثه تا ساغرم درست بماند به وجه خیر و تصدق هزار توبه شکستم چنین که سجده برم بی حفاظ پیش جمالت به عالمی شده روشن که آفتاب پرستم کمند زلف بتی گردنم ببست به مویی چنان کشید که زنجیر صد علاقه گسستم نه شیخ میدهدم توبه و نه پیر مغان می زبسکه توبه نمودم زبسکه توبه شکستم زگریه آخرم این شد نتیجه در پی زلفش که درمیان دو