ﺑﺮﮔﺮدان:اﯾﻤﺎن رھﺒﺮ
Frank O'Hara، ﭘﯿﺸﮕﺎم ﭘﺮ ﺷﻮر ﺷﺎﻋﺮان «ﻣﮑﺘﺐ ﻧﯿﻮﯾﻮرک» ﺑﻮد؛ ﮔﺮوھﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮاﻧﯽ ھﻤﭽﻮن،
ﺟﺎن اﺷﺒﺮی، ﺑﺎرﺑﺎراﮔﺴﺖ، ﮐﻨﺚ ﮐﻮچ و ﺟﯿﻤﺰ ﺷﻮﯾﻠﺮ از اﻋﻀﺎی آن ﺑﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﻋﻨﻮان اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﻮﺳﻂ
ﻧﻘﺎﺷﺎن اﮐﺴﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﺖ اﻧﺘﺰاﻋﯽﻧﯿﻮﯾﻮرﮐﯽ در دھﻪ ھﺎی 50 و 60 ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد
ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮان ﻧﯿﺰ آن را ﺑﻪ ﻋﺎرﯾﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. از ھﻤﺎن آﻏﺎز ﺷﻌﺮاوھﺎرا ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ ﺑﻮد از ھﻨﺮھﺎی دﯾﮕﺮ از
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﻧﻘﺎﺷﯽ و ھﻤﭽﻨﯿﻦ او ﻓﺮم ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪی را اﺑﺪاع ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪﺷﺎﻋﺮ اﺟﺎزه
ﮔﻨﺠﺎﻧﺪن اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﺣﻮادث، از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت روزﻣﺮه و ﯾﺎدداﺷﺖ در ﻣﻮرد ﺗﺎﺑﻠﻮھﺎی ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ
ﻧﯿﻮﯾﻮرک را ﻣﯽ داد. ﭘﺲ از ﻣﺮگ زودھﻨﮕﺎﻣﺶ در ﺳﺎل 1966 در ﺳﻦ 44 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﻤﻖ و ﻏﻨﺎی آﺛﺎر
او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﻋﺮ وﻣﻨﺘﻘﺪ ادﺑﯽ، ﻧﺰد ﻣﺨﺎطﺒﺎن ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
*اﺗﺎق
ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺨﺎر ﻓﺮو ﻣﯽ رود در رود
و روی آن ﻧﻘﺸﯽ اﺳﺖ اﻓﺴﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ رﻧﮓ ﻧﺎرﻧﺠﯽ
«ﺻﻨﺪﻟﯽ ھﺎ! ﺻﻨﺪﻟﯽ ھﺎ! ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮو ﺑﺮوﯾﺪ؟»
ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﭘﺎﺋﯿﺰ ﮔﻞ ھﺎﯾﺶ را در ﻻﺗﺎری ﺑﺒﺎزد
ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ زﻧﻢ ﺗﺎ ﺷﻨﺎور ﺷﻮم و ﺧﻮد را ﻣﺠﺮوح ﮐﻨﻢ
ﻣﺜﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﮏ ﺷﺎﺧﯽ را ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ
ﺑﺎ ژاﮐﺖ و در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﭼﻪ ھﺎی ﻓﻼﻧﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮدم
رود و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺴﺘﺶ، دﺳﺖ آﺧﺮ ﻣﺎل ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد
و ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ ام زﻧﮕﺎر ﻣﯽ ﺑﻨﺪد ﺑﺎ ﺷﺎدی.
http://www.iran-newspaper.com/newspaper/BlockPrint/1708 2/2
*روی ﮐﻮه
ﺻﺨﺮه ای ﺑﺎ ﮔﻠﺴﻨﮓ ھﺎی روﯾﺶ
ﺑﺮگ ھﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر و ﺑﺮﻓﯽ ﻧﺮم
ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺑﺮای ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن اﯾﻦ ﺳﯿﮕﺎر
و دری ﻧﺮده ای ﻧﻌﺮه ﻣﯽ زﻧﺪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺗﭙﻪ
ﮐﻮرﺳﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ از ﮐﻒ ﺑﺮﮐﻪ
و دﮐﻞ ھﺎی ﺗﻠﻔﻦ، در اﻓﻖ.
ﯾﮏ ﻗﺪم دورﺗﺮ، در آﻓﺘﺎب ﺑﯽ روح،
دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ، ﺗﯿﺮﮔﯽ را ﺑﺮ ﺑﺮف ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ.
ﭘﯿﮑﺎﯾﻮن ﻣﯽ ﮐﺸﻢ
«ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﯿﮕﺎرھﺎ»،
ﻓﺸﺎر ﻣﯽ دھﻢ ﻟﺐ ھﺎﯾﻢ را ﺑﺮ دﺳﺘﻤﺎل
و ﮔﺮﻣﺎ را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
از روزنامه ایران