امیر نقی لو

سرشار حیرتم لب آیینه های لال

می گویم از دو چشم سیاهت در این مجال

سرشار از تو گفتنم و بی تو بودنم

لعنت به بی تو بودن و از تو سرودنم

افسوس در لبی و تو را درد در بر است

آری غم تو از غم نان خوردنی تر است

مثل خوره به جان من افتاده اسم تو

چون ذکر در دهان من افتاده اسم تو

ترکیب مو و شانه... نگوییم بهتر است

چیزی از آن میانه نگوییم بهتر است

در بر گرفته شعر مرا چشم های تو

ازسر گرفته شعر مرا چشم های تو

آنان که از نگاه تو سر در نیاورند

این شعر را ندیده بگیرند و بگذرند

خیره شدن به چشم تو نوعی حماقت است

سبزینه! در نگاه تو حرف از سیاست است

وقتی که چشم هات مرا خیره می کنند

آئینه را به آینه زنجیره می کنند

وقتی نبرد تن به تنی در نگاه ماست

وقتی هجوم پلک تو پایان ماجراست

وقتی که در نگاه تو آهنگ دوری است

دلشوره در قبال نگاهت ضروری است

گویاست چشم های تو اما نهفتنی ست

راز سفید خوانی چشم ات شنفتنی ست

داری تو با نگاه خودت حرف می زنی

با چشم های ماه خودت حرف می زنی

چشم تو روزگار مرا داغدار کرد

باید گلایه از گذر روزگار کرد

باید به عمق چشم تو پی برد و شعر گفت

شلاق گیسوان تو را خورد و شعر گفت

باید که شعر را به لبت واگذار کرد

یا از تو سینه ای سخن آورد و شعر گفت

باید به دور پیرهن تو طواف کرد

با اتفاق بوی تو برخورد و شعر گفت

باید که زندگی جدیدی شروع کرد

و لا به لای قافیه ها  مرد

 مرد

 مرد...

http://nagiloo.blogfa.com/89082.aspx